Η έννοια της “εστίας” παντού στον κόσμο, είναι ταυτισμένη με την προσωπική ασφάλεια, την ιδιωτικότητα, την προστασία της ατομικότητας αλλά και της οικογενειακής θαλπωρής. Αυτό το πλαίσιο είναι ασφαλώς μία από τις σημαντικότερες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης αφού επιτρέπει στον άνθρωπο να θεωρήσει τον εαυτό του επιτυχημένο. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι κάθε “προσβολή” της εστίας συχνά μας θυμώνει, μας στεναχωρεί αλλά και μας φοβίζει. “Εστία” και “ασφάλεια” είναι έννοιες ταυτόσημες.
Ας δούμε τα πράγματα όμως λίγο πιο αναλυτικά.
Υπάρχουν ορισμένα είδη σοκ τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν μακροχρόνιες ψυχολογικές επιπτώσεις. Η απειλή κατά της ζωής, η ομηρία και το ατύχημα είναι μερικά από αυτά τα είδη του σοκ. Η παραβίαση του σπιτιού, η οποία δυστυχώς έχει ανοδικά στατιστικά νούμερα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ισοδυναμεί με την απειλή κατά της ζωής. Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας κατάστασης είναι:
- αυξημένος διαρκής φόβος
- καχύποπτη συμπεριφορά και
- ένταση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα ευερεθιστότητας και ψυχοκινητικής διέγερσης.
Στα παιδιά οι επιπτώσεις μπορεί να φτάσουν μέχρι τη νυχτερινή ενούρηση, την ξαφνική επανεμφάνιση προσκόλλησης και την παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια της ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει ξαφνικά να συμπεριφέρεται σαν μικρότερο από την ηλικία του.
Στους εφήβους, επειδή η περίοδος την οποία περνούν είναι ουσιαστικά η επανάληψη της παιδικής τους ηλικίας, μπορεί να εμφανιστούν συμπεριφορές έντονου θυμού απέναντι στις γονεϊκές φιγούρες, ή φόβος απώλειάς τους. Συνήθως όμως εμείς οι άνθρωποι επειδή δεν αντέχουμε να σκεφτόμαστε την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων, μεταθέτουμε τον φόβο σε άλλα αντικείμενα. Άρα, ένα παιδί που φοβάται μετά από μια διάρρηξη στο σπίτι ότι κάτι μπορεί να πάθουν οι γονείς του, αρχίζει και φοβάται έντονα το σκοτάδι, ή ένας έφηβος αρχίζει και θυμώνει, γίνεται εριστικός με τους καθηγητές του θέλοντας ουσιαστικά να πει στους γονείς του ότι δεν τον προστάτεψαν επαρκώς, ή ένας ενήλικος ξαφνικά κάνει σοβαρά λάθη στη δουλειά του ως αποτέλεσμα της ανάγκης του να δηλώσει ότι αισθάνεται ανασφάλεια.
Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους τρόπους τους οποίους χρησιμοποιεί ο ανθρώπινος ψυχισμός προκειμένου να αντιμετωπίσει όσο πιο αποτελεσματικά μπορεί την αίσθηση της ανασφάλειας. Στην περίπτωση μια εξωτερικής απειλής όπως είναι η διάρρηξη, η κλοπή, η απειλή, η χρήση βίας, κ.λπ το σοκ το οποίο προκύπτει, έχει ξεπεράσει το όριο του φαντασιακού και έχει γίνει πραγματικό. Ο ρεαλισμός μιας πράξης βίας, όπως είναι το να μπεις στο σπίτι σου και να το βρεις ανακατεμένο, επιβεβαιώνει τον χειρότερο φόβο. Πολλοί αναφέρουν ότι ο ύπνος τους έχει διαταραχθεί μετά από τέτοια γεγονότα. Συνήθως αρχίζουν να βλέπουν επαναλαμβανόμενα όνειρα ότι είναι αβοήθητοι, ότι δεν έχουν τον έλεγχο στα χέρια τους, ότι πέφτουν, ότι είναι ανήμποροι κ.λπ. Στα παιδιά συχνά εμφανίζονται εφιάλτες οι οποίοι επιμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται και νευρικός κλονισμός ως συνέπεια της παραβίασης.
Η αίσθηση της ασφάλειας μας δίνει την δυνατότητα να απολαύσουμε πιο ισορροπημένα την ζωή μέσα σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνική δομή, όπως αυτή της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα, όμως όλοι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την απαραίτητη προστασία την οποία οφείλουμε να παρέχουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας.
Στο παραπάνω άρθρο συνεργαστήκαμε με τον Ψυχολόγο – Ψυχοθεραπευτη: Μιχάλη Πατεράκη, M.Α. Physiotherapy
Η ενεργοποίηση του συναγερμού, μία πραγματική λύση
Ασφαλίζοντας το σπίτι σας με ένα αξιόπιστο σύστημα συναγερμού προηγμένης τεχνολογίας, θωρακίζετε κάθε τρωτό σημείο του και δεν αφήνετε κανένα περιθώριο δράσης σε επίδοξους διαρρήκτες και εισβολείς. Το μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάτε είναι ότι το σύστημα συναγερμού πρέπει να είναι ενεργοποιημένο καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και όχι μόνο τις βραδινές ώρες. Έτσι εξασφαλίζετε ότι το σπίτι σας παραμένει στα μάτια των παιδιών σας το απροσπέλαστο «κάστρο» που τους χαρίζει ασφάλεια και σιγουριά, καθώς και ατελείωτες στιγμές παιδικής ανεμελιάς.
